Londinium! Eugepae!

Recte legistis. Londinium ibimus novembre! Ego uxorque et filiola nostra.

Impatiens puer fio.

Londinium. Vix ei credere possum. Et tesserae sunt minimi pretii.

Schola (quidam domestica) incepit

Rurus me in conclavi scholastico invenio. Ego autem linguam latinam doceo, sed etiam physica, mirabile dictu, doceo. Aestate imparatus esse me putavi, sed schola incepta paratus sentio. Quod me vexat est schola discipulorum in gradu linguae latinae tertio.

Tirones linguam latinam faciliter docere possum. Fere sine opere docere possum. Sed discipuli anni tertii non sunt tam faciles. Procul dubio, satis bene linguam nostram cognosco ut eos docere possim. Timeo autem ut satis pensorum habeam.

Quid? Ille qui apud Bolchazianos laborat satis pensorum non habet? Quomodo fit? Fabulam vobis utinam narrem. Hac in schola discipulis semel in hebdomade intersum, quia haec shcolae est ratio. Quid plus, hi discipuli valde pii sunt. Iam tum, si in schola publica docerem, opera Catulli et Horatii Ciceronisque (vel Plauti!) docere possem (et velim, sed haec est altera fabula). Propter paucas scholas necesse mihi est aliam viam invenire. Biblia Sacra Vulgata est via a me electa, sed nemo enchidrium utile adhuc ededit. Sunt enchidria de Vulgata quae male aestimo (praesertim unum, cuius titulus me evadit). Itaque enchidrium quod tempore et patentia abutitur faciebam.

Proh dolor. Alterum malum de Vulgata enchidrium fiet. A me!

Hahae. Sic vita. Nonne?