Aliquid ex enchidirio

Stephanus iter ad Universitātem Oxoniensem facit. Pater eī pecuniam dat. Māter eī osculum dat. Gulielmus eī epistulās dat, nam eās ad amīcōs auxiliō Stephanī mittit. Stephanus Londinium cum Robertī amīcō iter facit. Ibi sunt aliī discipulī. Illāc ad Universitātem iter faciunt omnēs discipulī. Familia Stephanum salutat.

“Valēte!” inquiunt. Familia Stephanō bonam fortūnam vult.

Nunc Gulielmus trēs discipulōs habet. Quī sunt? Iohannis, Maria et Anna. Hodiē fabulam cum Gulielmō legunt. Fabula est in librō Gulielmī et liber est nōmine Gesta Rōmānōrum. Ecce fabula!

“Valerius fabulam narrat: Promissā pecuniā, Fabius praefectus captivōs Rōmānōs redimit. Sed Senātus Fabiō pecuniam prō captivīs nōn dat. Itaque Fabius ipse fundum suum vendit et pretium promissum solvit, nam fidem monstrāre plūsquam pecuniam suam habēre amat.”

Anna Stephanō dē Fabiō narrāre vult, nam fabula eam dēlectat. Stephanus abest, itaque eī fabulam narrāre nōn potest. Quid ea agere potest? Scribere potest. Quid est scribere? Scribere est sīc: Sī Anna litterās et verba pennā facit, ea scribit. Anna scribere et legere potest, nam docta est. Vultne Iohannes scribere? Minime scribere vult, sed ludere amat. Necesse est scribere et legere, itaque Iohannes scribit et legit cum Annā et Gulielmō.