Lectores serici?

Interdum, mi placet spectare numeros huius ephemeridis. Multi Americani hanc legunt. Haud mirum'st. Multi miliones sumus Americani. Multi Europaei hanc legunt. Haud mirum'st. Multi miliones sunt Europaei. Inter hos miliones sunt multi linguae latinae docti. Nil novum, ut ita dicam. Sed…

Hac hebdomade fiebant lectores e Sina orti. Illud est mirum mihi. Nonne Seres rem antiquam propriam habent? Quis Serum nostras litteras cognoscunt? Scilicet plus quam bilio sunt Seres, et nunc quattuor hunc situm invenerunt.

Itaque vos saluto, lectores e Sina et omnes lectores novi, quacumque orti estis.

Interea in schola publica…

Patruelis mea gradum quintum sextumve (oblitus sum) in schola publica docet. Hac in schola multi sunt discipuli qui non tantum pecunia pauperes sed etiam lingua, nam liberi sunt immigrantium. Itaque omnes in patruelis meae conclavi et hispanice et anglice loquuntur, quamvis haud pares ambabus linguis callent.

Si (multi) Americani immigrantes—praecipue ex America Centrali ortos—non oderunt, hoc cernere nequeo. Hoc dictu, alii gentes immigrantes in odio olim tenebantur—Itali, Hiberni, inter alios. Olim illi, hodie Mexici. Historia nostra non est immaculata. Immigrantes autem se ab aliis distinguunt lingua, religione, ceterisque. Quia immingrantes hodierni hispanice loquuntur, sunt illi (stulti mea quidem sententia) qui rem publicam agitare conantur ut lingua solemnis in Civitatibus fiat. Stultitiam pessimi speciei dico, sed de lege vel de iure (e.g. Dream Act) non loquor, neque loquar. De factis (e.g. discriminatione) tantum loquor.

Magistra, patruelis mea, res Romanas docens me in scholam suam invitavit, et libenter accepi invitationem ut pauca de lingua nostra cum eius discipulis communicare possim. Multa erant interroganda. Iterum iterumque me rogaverunt "quomodo dicatur…?" Iterum iterumque verbo a discipulis bene noto respondi. Quomodo dicitur "luna"? Luna. Quomodo dicitur "toro"? Taurus. Etc.

Deinde, ut sciant discipuli, eis dixi linguam hispanicam ESSE linguam latinam gradatim per annos ab ore ad aurem mutatam. Eorum lingua est, quodam sensu magis lato, latinitas hodierna et nullo pudore ita loqui debent. (Altero sensu magis exacto, haec scriptio est latinitas hodierna, sed a rem vagor ut saepe soleo.) Spero ut aliquid utile his pueris dixerim.

Puella iogurto facta?

Hoc carmen satis ridiculum nobis placet. Canere "hey yoga girl" filiolae soleo ridere incipiens, et cui ridere non placet?

Hodie autem aliquid etiam plus ridiculum in mente accidit. Prandens iogurtum edebamus. Quidni canere "hey yogurt girl"? Nonne "yoga" et "yogurt" satis similiter enuntiantur? Mihi visa sunt, itaque cecini "hey yogurt girl." Sed alterum etiam plus ridiculum accidit. Quae est illa yogurt girl? Estne puella iogurto facta? An puella quae iogurtum est? Difficile dictu, et auxilium fiere necesse videbatur.

Itaque filiolae rogavi. "Quae est yogurt girl? Quae iogurtum est? An quae iogurtum ēst?"

Retce legistis: par esse minimale inter verba est et ēst. Permultum risi. Filiola etiam risit.

Lapsus linguae cotidiani

Pone, quam nunc est in mensa, in sacco.

Hoc filiolae dixi . Videtisne errorem meam? Dicere debui (sane melius sciens)

Pone, quae nunc est in mensa, in sacco.

Aut etiam rectius

Pone illam, quae nunc est in mensa, in sacco.

Sed usus cotidiani non semper formis linguae rectissimis adhibent. Ut adhibeant, conamur saepe fallentes. Per diem multos lapsus linguae facio, sed meae sententiae intelleguntur. Fere semper. Filiola sententiam errore dictam sine errore intellexit, nam posuit illam, quae erat in mensa, in sacco.

Non dubito quin hic error sit frequens. Saepe etiam anglice loquens nativus errores similes factio, praecipue inter pronominum who et whom usus. Cur? Cur fit hoc error? Estne mihi proprius an naturam linguae ipsius nobis monstrat error? Re vera, satis de glossologia scio si plura in re dicere velim. Itaque nunc taceo. Quid vos putatis?