De bello, et America, et Iraquia

Proxima nocte de bellis putabam. Proprie de bello Americianae independentiae atque de bello Iraquiense putabam. Omnes discipuli Americani in ludo discunt Americanos vicisse, quod bonas res, quae Britanni habere non potuerunt, Americani habuerunt (aut aptius habuimus).

Apud nos pugnabamus. Copiae nostrae aderant. Patriam in libertate conditam solam facere conatbantur. Cum Britanni agmines facerent, concelabamus. Cum Britanni nos non expectarent, Americani bellum gerebamus. Nos enim apud nos aderamus. Ei non. Terras silvas aquasque sciebamus quoque. Omnes res, quas vobis narro, Americani habebamus magnopere quam Britanni. Omnes res!

Sed nos nunc omnium rerum in Iraquia obliviscimur. Cur? Verae res sunt semper. Haud aliae hic verae aliae illic falsae sunt! Bellum est idem ubique. Semper bellum mortem cineremque facit. Putare dissimile est tanta fatuitas. Bellum desistere debemus ut habeat pacem Iraquia antea habet nihil sed cinerem.

Iraqui eadem res, quas Americani habuimus quando Britannos pugnabamus libertati, habent. Nos non vincere in Iraquia possumus, nisi Britanni vincere potuerunt.