Partus! Noli iam venire!

Vix hic dies venit, etiam media nocte tam subite uxor me excitabat ut ventus suum sibi doleret et deplebat. Me rogabat ut surgam et eam ad valitudinarium feram. Fessus cum oculis vix apertis uxori illuc gubernabavi. Ob horam et frigidum aerem ad ostium illam reliquibam, dum locum in area stativa inveniebam. Nutrix nos videbat. Deinde nutrix tria aquae pocula uxori ferebat ut fieri sonograma medico liceat. Si sonograma voletur, necesse sit habere plenam vesicam. Aqua bibita, nutrix uxorem in lecto iacentem tolebat. Deinde plus quam unam horam manebam solissimus in cubiculo parvo. Me anxietate comedebam dum illa aberat. Tandem uxor (usque in lecto) nutrixque reveniebant. Post paucos minutos medicus colloqui nobis venit et dixit parvulum esse sanum et uxorem quiescere debere paucos dies. Quam fortunati nos! Cura mea diminuebat ut domum reveniebamus.

Domi valde dormuriens dormi usque ad horam quae hodie mihi est tempus surgendi, undecimam.

Nunc scribens plorare graviditatem uxoris volo, at me huius rei plorandi piget. Opus mihi est manere fortis uxori ut ego ancora eius in mari graviditatis periculoso fiam. Hodie itemque cras itinera, quae in animo habuieramus, facere detersimus ne aliquid mali nobis fiant. Sanum infantem volo atque mihi manere infantem ipsum vix licet.