Capituli Secundi Probatio

Robertus laborat, quia est vir. Robertus non studet. Roberus historiam et linguam latinam scit. Eleanora quoque laborat, quia femina est. Eleanora non studet. Eleanora linguam latinam non scit. Quid agit Eleanora? Ea textam texit et camisiam suit.

Capituli Secundi Lectio

Gulielmus scholam ducit, quia magister est. Gulielmus linguam latinam docet. Stephanus linguam latinam discit, quia discipulus est. Anna quoque linguam latinam discit et librum habet. Maria linguam latinam amat, sed Iohannes linguam latinam non amat. Eam laudat Magister Gulielmus et Iohannem non laudat. Cur eum non laudat? Puer non studet, sed dormit. Magister Gulielmus puerum videt. Iohannes eum vexat. Itaque Gulielmus clamat. Puer surgit. Iam puer studet.

Quis dormit? Iohannes dormit. Quem videt Gulielmus? Iohannem videt. Quis docet discipulm? Docet discipulum Gulielmus. Quid agit Maria? Maria discit et amat linguam latinam. Discitne linguam latinam Stephanus? Discit. Dormitne Iohannes? Non dormit, quia Gulielmus clamat. Quis librum habet? Anna librum habet.

Capituli Primi Probatio

Robertus est vir. Eleanora est fēmina. Robertus nōn est magister et nōn est discipulus. Robertus est Anglus et Eleanora est Angla. Anglia est insula. Gulielmus nōn est Anglus. Gulielmus est Gallus. Gallia nōn est insula.

Capituli Primi Lectio

Iohannes est discipulus. Iohannes est puer quoque. Stephanus est puer. Stephanus est discipulus quoque.

Anna non est puer. Anna est puella. Anna est discipula. Puella est Maria. Est discipula quoque. Maria est puella et Iohannes est puer.

Discipulus est Stephanus et discipula est Maria. Gulielmus discipulus non est. non est puer. Magister et vir est.

Anna femina non est et Maria quoque. Gulielmus est magister et Stephanus discipulus.

Quis est magister? Gulielmus est magister. Quis est puer? Stephanus est puer. Iohannes quoque est. Quis est puella? Anna est puella. Maria quoque est.

de Quiescendo

Quiescebam, nam enchidirii labor me consumebat. Lectionibus scriptis, vobis eas monstrare possum. Ratio mea scribendo erat ire ab grammatica cotidiana facilique ad grammaticam difficilem. Procul dubio "esse" est verbum quam cotidianum! Itaque ibi incepi. Spero ut opus ad scholarum domesticarum discipulos bene spectet.

Sine mora...

Ferdinandus Taurus

Rursus pelliculam fecimus.



Nunc liber est Ferdinandus Taurus latine quam bene conversus ab Elizabetha Hadas.

Indianapolem

Hodie Indianapolem gubernavi. Iter Sicago Indanapolem est longum et pulchritudo naturalis deest. Visu agrorum planetieique fruebar.

Museum artium est Indianapoli. Et procul dubio, melius erat quam expectavi. Ut semper in pinacothecis quaedam imagines a me facillime cernebantur. Trans pinacothecum imago a Van Gogh vel Hopper facta ad me salivit et semper a magistris factae sunt. Hoc phaenomenon mihi placet.

Imagines Peoriae



Barca aut plena aut vacua, utrum nesciverim, in fluvio Illinoensi, quamquam hac in parte fluvius est lacus nomine Peoriensis.



In silva prope Peoriam ambulabam et prospectus mihi placuit.



Post iter domi ninxit. Nemo nivem volebat neque expectabat. Haec pinus prope casam crescit. Hieme (et alio die!) induta nive est pulchra.

Maturitas?
Iam maturus sum vir. Nuper parvulae ludibrium, quod est laetum dictu, emi, cum ludibrium vellem. Puer mihi ludibria emere non potui, quia satis pecuniae non habui, nam pueri causa discendi student neque causa pecuniae laborant. Puer, ut dicebam, puerilia volebam. Adultus puerilia saepe nolo, quamquam satis pecuniae habeo ad illud emendum. Nihilominus adhuc nonumquam puerilia volo, et ego, cui fortuna nuper favet, adhuc possum. Parvulae ludibria emo ut ludamus felices.

Quale ludibrium? Ne solemini! Legos emi. Legos? Quomodo latine nominantur? Lego, legonis (f)? Similis multis declinationis tertiae nominibus. An Lego, legonis (n)? Nam latera sunt neurtius generis et fortasse Legona (vel sivis Legones vel Legi). An Legi, legorum (m)? Ut "legos habeo" dici postest. Heus! In Iustini amici verbis dico, "Quot latinistae, tot verba."

Familia ubique

Elegaicus carmina scribere velim, sed metrum a me est ignotum. Sic poemam sine metro scribam ut sententiae ostendi possunt. Rudum formae est carmen. Ego Peoriae, uxor Denveri, parvula Bataviae, quae est oppidum in Illinoesia, sumus familia sparsa per civitates. Et uxorem et filiolam valde desidero.

Tu abest et nos Peoriae sumus tristis
     mox et tu et nos cum parvula erimus.

de Peoria

Cras Peoriae ero. Quoniam multi lectores non sunt Americani, pauca de Peoriae verba loquar.

"Ageturne Peoriae?" (Vel "Will it play in Peoria?" anglice.) Sic quaedam sententia in America dicitur, nam Peoria esse media America putatur. Haec sententia autem non est nova, set primis saeculi vicesimi annis orta est. Theatrum Vaudvilianum olim ubiqui fuit in America et Peoria erat locus magnus huius theatri. Itaque sententia in usu venit.

Societas nomine "Caterpillar" vel "Eruca" ibi conditur. Illa societas prae omne (fortasse nisi Iohanne Deere) est praeclara causa tractorum faciendorum (fu! Timeo ut lingua nostra rursus abutar.) Tractores Erucenses sunt flavi.

Fortisan tempus ad imagines faciendes habeam.

Die latino fruamur!

Quoto die? 7o die Martis, Satruni
Quota hora? 11:30 AM
Ubi? In ianua meridionali Musaei Fieldensi, Sicagi, ante locum tesseras emendi, illinc in popina nomine Furno Anguli prandebimus. Prandio eso musaeum ipsum inspiciemus.
Ratio? Loqui forte latine in amicorum grege

Si die ipso perditus tardatusve sis, compella me Petrum telephonice, quaeso. Numerus gestabilis telephoni est mihi: 815-814-4873. Esto, quaeso, liber ferre tecum pueros et discipulos volantes.

Me visum cognosces nam bartaus parvulam in sella volvante tulero.

Quamquam vos magna in parte procul a Sicgao habitatis…

Ascensatrix

Legens, quod non memini, parvulam custodiebam ut patrem deceret. Melius operam dedi debui, nam parvula in animo consilium cepit ut montes supellictilis ascensi essent. In parvulae animo autem ullo modo videre nequeo, itaque nesciens huius consilii legere manebam. Denide voce parva audivi verbum dulce: "Auxilium!" Cur? Parvula bona ascendatrix descendere non poterat.

Parvulae statim adiuvi, postea eam prehens toto copore risi. Sumne pater impius?

Enchidiria

In aedibus Bolchazianis, ut cognoscitis, laboro atque enchidiria ibi eduntur. (Verumne?) Ego quoque linguam nostram discipulos scholarum domesticarum doceo. Itaque multa enchidiria cognosgco.

Iam enchidiria, cui nomen anglicum est Latin for the New Millennium Bolchaziana me excitat, nam latinitatis historia narratur illis in enchidirioniis ab antiquis temporibus ad itineris Columbiani tempus. Erunt quam bona, sed favor forsan sit mihi. Satis igitur huius libri scripsi.

Alia autem sunt non tam bona, praecipue illa enchidrionia quae ad scholarum domesticarum discipulos pertinent. Odiosissima sunt pauca. Omnia illorum enchidirium ad res grammaticas tantum spectant. Index illorum titulorm quos odi sat longus est, quamquam haec non est ratio mihi.

Primum digressus pro inscientibus: scholas domesticas in Civitatibus habemus. Multi parentes scholas publicas pueros suos fallere putant, nam evolutio, multiculturisma, res nimis seculares, quorum illos pigeat, ibi docentur. Etiam nonnuli rem publicam et eius scholas filiis laedere opinantur. Alii scholas propinquas res fundamentales docere non posse dicunt. Multae rationes sunt illis. En! Caelum ruitur! Hi parentes scholas domestica contra causas datas condiderunt. Domi filios Deum colere, numerare, orationes, quae ab his bene aestimantur, fingere, legere docere possunt. Sine dubio fama scholarum domesticarum est proba in America, nam certamina praecipue illa in quibus sequentia literarum literis singulis enuntiatur (anglice, spelling bee), victa sunt ab his discipulis.

Lingua latina quoque magis aestimatur, nam ad et verba anglica et ad orationes et ad historiam et ad alias res spectat. Itaque multa enchidiria sunt scripta ad usum discipulorum domesticorum. Scriptores autem non sunt latinistae, latinitas igitur cuiusdam saepe eget. Mea quidem sententia est illa enchidria Deum prae latinitate colere. Deum colere nemini laedet, sane oportet, tamen non est ratio docendi hac in re. Necesse esset latinitatem prae Deo colere, si hi discipuli emolumentis linguae nostrae fruerentur. Etsi hi discipuli domi docti erunt, enchidirium haberi debebit utile. Opus est!

Iam consilium incohatum capio. Sum enchidirium melius datis anterioribus scripturus ad usum discipulorum meorum. Finis est quod discipulis potestatem legendi dat. Modo electo, multa in animo bene teneo. Primum, discipuli, pueri octo novemve annorum, studia incipiunt. Secunde parentes liberos suos docere volunt (et in consilio debent). Tandem bona latinitas, a qua nonnumquam labebar, totum per librum sine exceptione ostenditur. Labor erit magnus difficilisque, nihilominus necesse est.

Cur (et quomodo) latine domi loquor?

Ego et filiola, Ada nomine, latine loquimur, quamquam Ada paucis verbis latinis utitur nisi "heus". Tam multum "heus". Sine dubio, cotidie loqui necesse est, sed alia mihi sunt consilia.

Videtur mihi repetitio cotidiana esse modus facillimus. Iam tum lexicum inspicere me oportet, nam multa, quae sunt cotidiana verba, me eludet praecipue in culina. Etiam latine legere me oportet, nam lingua latina mihi est secunda et scriptores antiqui sunt emolumentum syntacticis in rebus. Labor in me positus est, sed in nobis erit, quia parvulae crescunt et pro se legere poterunt (nimis mox, certus sum).

Ut filiolam bene pararem, libros pueriles emi. Inter hos libros sunt Ferdinandus, Olivia, Winnie Ille Pu, Regulus et ceteri.

Iam rogandum mihi habeo. Fietne filiola latinista? Nescio. Haud bene refert. Emolumentum est fieri bilingualis et lingua nostra est quam cognosco sic latine cum ea et domi et aliis in locis loquor. Saepe miror utrum esse immigrans videar an non latine loquens, sed iterum non refert. Opus nostrum a familia amicisque laudatur et adhuc manetur.

Mea quidem sententia.

Non: Historia verbi

Hodie in laboris cursu nugam de "non" verbo inveni.

Olim lingua latina dua negandi adverba, secundum Basili Gildersleeve Grammaticam (pro dolor! anglice!), quorum neutrum erat "non".

Quod scripsit (latine convertum):

Adverba negativa

441. Duo sunt adverba originalia linguae latinae, nē et haud (haut, hau). De nē derivatum est nōn [nē-oinom (ūnum)]. Nē usum habet cum verbis compositis aut cum Imperativo et Coniunctivo Optativo. Usus antiquus videtur ut nē…quidem. Nōn usum habet cum Indicativo et Coniunctivo Potentiali; haud singulum verbum negat et usum habere solet cum adiectivis et adverbis.

Heus! Fuit difficile. "Ne-unum" est fons adverbi negandi "non". Hoc lecto, in officina statim "ne pas" meam in mentem venit, nam "ne pas" olim francogallice erat "nec…passum", quod spero ut recte meminerim. Idem phaenomenon ambobus verbis causam dedit, quamquam eventus differuntur. "Ne-unum" unum verbum factum est et dua verba "ne…pas", sed ambae novae, quod haud mirabile est dictu e conspectu hodierno, voces veteres praeteriverunt.

Quis hanc rem scivisset? Exempla huius rei videre valde placeat mihi, sed Gildersleeve nobis exempla huius rei non monstravit contra morem suum. Etiam ego, discipulus piger, hoc volo.

Nix, nix et plus nivis

Et aer frigidissimus arcticissimusque ne obliviscar. Plus quam unum metrum nivis Sicagi decedit. Pro dolor!

Itaque hic sunt imagines Gadium, quo in loco caelum certe est melius.



Gades ipsae.



Mare Gaditanum



Rursus, mare.



Theatrum

Notate, quaeso, his in imaginibus solem splendere. Quid nuper agit sol Sicagi? Post nubes celatur, nisi dies est frigidissimus (minus quam -12ºC). Sole Gaditano frui hieme (vel aliquando) iterum volo. Officialiter haec hiemis mihi est nimis longis.

Idioma convertens

Sentiantiam pro "code-switching" latinam non habeo. Quidquid autem nomen est latinum huius rei, "idomate convertente" usus sum hodie. Quid est idioma convertens? Cum aliquis duas linguas intellegit, ambabus linguis aut una in sententia aut inter sententias utitur (videte primam sententiam huius paragraphi). Sed satis nugarum linguisticarum.

Hac nocte parvula mea, quae 30 verba ancliga (plus minusve) dicit, me ex ianua exientem salutavit dicens, "Vale!" Deprendebar! Saepe aliquid latine loquor et idem sonat parvula. Exempli gratia: "Sella," inquam sellam monstrans. "Se-a," parvula inquit. Consonantes inter vocales (a filiola) enuntiari difficiles mihi videntur. Etiam filiola inter linguas domesticas (aut anglicam aut latinam) distinguere potes, quoniam mihi dicens me "tatam" vocat mamaeque suae me esse "daddy", quod anglice "tata" significat. Nihilominus parvula saepius anglicis verbis utitur, etiamsi cum ea latine loquor.

Procul dubio parvula linguas discriminare didicit. Quomodo fit? Mirabile est cerebrum humanum.

Addendum: A Sandra Ramos, quae meas nugas sequitur gratissima mihi, sermomixtura in commentariis proponitur. Hic propositum mihi placet. Quid remini?

Calendarium Romanum

Olivia!

Modo pelliculam feci.



Librum titulo Oliviam linguae latinae editionem filiolae (atque vobis) lego hac in pellicula. Placetne vobis? Melius autem esset si cattula, quae nos interrupit, aufuisset. Si imagines cum verbis videre velitis, necesse sit librum invenire (petereve, emereve, aut cetera).